ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

«ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΑ ΕΧΑΣΑ ΟΛΑ. ΝΑΙ ΟΛΑ! ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ!» ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΙ ΚΑΘΙΣΕ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΕΒΑΤΙ.

ΓΙΑ ΜΕΡΕΣ ΕΚΛΑΙΓΕ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΛΟΓΟ. ΕΤΡΩΓΕ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ. ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΓΓΙΖΕ ΤΙΠΟΤΑ. ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΜΑΡΑΖΩΝΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕ ΤΗΝ ΓΑΛΑΖΙΑ ΕΚΤΑΣΗ ΩΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ.

ΕΝΑ ΑΗΔΟΝΙ ΕΚΑΤΣΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ. ΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ΕΒΑΛΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΕ ΣΕ ΛΥΓΜΟΥΣ. ΤΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΣΑΝ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΜΑ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ? ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΕ ΜΕ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ.

ΔΥΟ ΚΟΠΕΛΕΣ ΤΟΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΝ ΣΤΑ ΜΑΥΡΑ ΣΚΟΥΠΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΕΙΠΕ : «ΓΙΑΤΙ ΕΝΟΧΛΕΙΤΑΙ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑ? ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΚΟΤΟΥΡΕΣ!» ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩΣΟΥΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΜΠΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΚΑΤΣΑΝ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΟΥ.

«ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΗΝΕΣ ΠΩΣ ΤΩΡΑ ΚΛΑΙΣ ΜΑ ΕΓΩ ΚΑΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΣΕ ΝΙΩΘΟΥΜΕ»

«ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΛΕΤΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ» ΕΙΠΕ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΤΙΚΑ «ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ».

«ΞΕΡΟΥΜΕ , ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΣΤΗΘΟΥΜΕ» ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΜΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ.

«ΔΕΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΤΕ ΚΑΤΙ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΡΩ».

«ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΘΛΙΨΗ ΚΑΙ Η ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΣΠΑΝΙΑ ΤΗ ΛΕΝΕ ΜΟΝΑΞΙΑ. ΣΕ ΕΧΟΥΜΕ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ» ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΑΛΛΙΑΣΑΝ.

ΤΟ ΤΙ ΕΝΙΩΣΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΠΟΙΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΤΡΟΠΟ (ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΘΑ ΟΡΚΙΖΟΝΤΑΝ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ) Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΙΟ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΗ. ΕΝΙΩΘΕ ΩΡΑΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΣΤΥΧΗΣ ΑΠΟ ΠΟΤΕ. ΤΟΥ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΗΝ ΔΕΧΤΗΚΕ. ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΕΚΑΝΕ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟ. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΕΣ. ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΙΚΡΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΤΟΥ ΤΙΣ ΘΥΜΙΖΑΝ...

«ΘΥΜΑΣΑΙ ΟΤΑΝ ΕΧΑΣΕΣ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΚΥΛΙ ΣΟΥ ΣΤΑ 7? ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΣΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ. ΤΟΝ ΕΘΑΨΕΣ ΣΤΟ ΚΗΠΟ ΣΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ ΤΟΝ ΛΕΓΑΝΕ ΕΚΤΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΧΩΜΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΑΣΠΡΟ ΣΑΝ ΤΟ ΓΑΛΑ» ΕΙΠΕ Η ΘΛΙΨΗ.

«ΝΑΙ. ΤΟ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ» ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΡΚΩΝΑΝ.
«ΠΟΣΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΕΙΣΑΣΤΕ!... ΜΙΛΗΣΤΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ» ΚΑΙ ΕΙΠΕ Η ΜΟΝΑΞΙΑ «ΘΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΣΟΥ ΣΤΑ 18 ΗΤΑΝ ΨΗΛΗ ΜΕ ΓΑΛΑΖΙΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΝ ΛΕΓΑΝΕ ΔΑΝΑΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΣΕΣ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΑ . ΣΕ ΑΦΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΕΝΙΩΘΕΣ ΜΟΝΟΣ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ»

«Ω ΝΑΙ!» ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΕ ΣΕ ΛΥΓΜΟΥΣ.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΕΡΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΤΡΩΓΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΕΛΕΤΟΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΟΙΑΖΕ. ΕΝΙΩΘΕ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΝΙΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ. ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΣΚΙΑ ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΟΥ.
ΜΟΛΙΣ ΤΟΝ ΕΝΙΩΣΕ ΤΟΥ ΕΙΠΕ «ΘΑΝΑΤΕ, ΘΑΝΑΤΟΥΛΗ ΜΟΥ ΗΡΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ?...»

«ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ...» ΑΠΟΚΡΙΘΗΚΕ ΑΥΤΟΣ.
ΝΙΩΣΕ ΕΝΑ ΞΑΛΑΦΡΩΜΑ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΕ ΣΕ ΓΕΛΙΑ.
«ΤΟΣΟ ΚΟΣΜΟ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΑΙΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΙΩΝΕΣ ΠΕΣ ΜΟΥ ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΣΟΦΟ?»
«ΧΜ...» ΕΙΠΕ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ «ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ ΩΣ ΘΑΝΑΤΟ. ΤΩΡΑ ΑΝ ΕΙΜΑΙ ΣΟΦΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΑΤΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΔΟΚΙΜΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΔΕΙΣ!»

«ΠΕΣ ΜΟΥ ΘΑΝΑΤΕ ΜΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΣΤΡΑΒΑ?» ΕΙΠΕ ΜΕ ΠΑΡΑΠΟΝΙΑΡΙΚΗ ΦΩΝΗ.

«ΧΜ… ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ,ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΣΤΡΑΒΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΜΟΥ.» ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΑΝ ΣΕ ΓΕΛΙΑ.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΡΟΣΘΕΣΕ «ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΕΠΕΙΔΗ ΣΕ ΣΥΜΠΑΘΗΣΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΣΚΙΑ ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΟΥ. ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΘΑ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.»

«ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ... ΤΩΡΑ ΒΛΕΠΩ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΑ» ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΕΦΥΓΕ ΜΙΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ.

«ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΥΤΟ! ΜΑΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕ ΑΙΩΝΙΑ ΑΓΑΠΗ!» ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΔΥΟ ΦΩΝΕΣ.